işte. işte buradayız yine. yavaşça. sakince. kelimelerimiz var ellerimizde. kırığız yine. parçalandık, acıdık ve kanadık yine, ufacık bir kesikle; ufacık bir yarayla. değersiziz yine. yine üç gün içinde, her şeyi ve hiçbir şeyi elde etitk, kaybettik ve kazandık kendimizce. bu kadar. benden bu kadar artık.

yoruldum, aynı şeyi isteyip, her yarıkta kafamı çevirip içeriye bakmaktan yoruldum. arzulamaktan yoruldum, hayaller kurmaktan, istemekten ve asla ulaşamamaktan. bu hayatın rastgeleliğinden yoruldum, yanlışlığımdan yoruldum, metafizikten, fizikten, anlaşılandan ve anlatılamayandan yoruldum.

yoruldum ben. bu kadar. deneyip bulamamak, denemeye ikna etmek, her şeyin ortasında tekrar acımak ve tekrar kanırtılmaktan yoruldum. yeter. dinleyen varsa, umurundaysa yeter. kelimelerimi versinler bana eğer dünyada her şeyden çok istediğimi vermeyeceklerse. veya onları da vermesinler. hiçbir şeyim olmasın bir dağın tepesinde, bir ben olayım, bir de anlamsızlığım, kırıklığım, parçalanmışlığım. bırakın beni. bırakın beni, çünkü yoruldum ben.

her şeyi hatırlıyorum ben. korkmayı, korkarak bilgisayarın başına koşmayı, o başına koştuğum bilgisayarı, oturduğum sandalyeyi, gmail'i açışımı, gelen maillere bakışımı, o tek kelimeyi bekleyişimi. hepsini hatırlıyorum, aynı bugün ne olduysa hatırlayacağım gibi.

yeter. yeter, çünkü mecalim kalmadı artık benim yenilmeye. ya bu hayat bana istediğimi verecek, ya da bitecek her şey, bırakacağım, oturacağım bir köşeye ve kapanacağım.

o halde, bu geceyi bitirmek için... no surprises. hadi.