No I don't have a gun.

karanlık bir oda, güzel bir müzik, güzel sözleri o güzel müziğin. asla bulunamayan o muazzam kelimeler, onlar, onlar bir yerlerdeler, olmak zorundalar, ben yalnız kalmış olamam yine. başa sarmış olamaz müzik bir sene sonra, tekrar kaybetmiş olamam zorla tekrar kazandığım her şeyi. kelimelerimin arası bu kadar boş olamaz tekrar, bu kadar fazla beyazlık olamaz zihnimin kapkara olması gereken yerlerinde. gözlerim buğulu artık, bir tek ekranı görüyor, kelimelerimi, o muhteşem, o beni ziyaret etmekten ölesiye çekinen, o yalnız kalmaktan korkan kelimeleri. neler oluyor burada, biliyor muyum? bu soru... bu soru demek istiyorum sadece, gerisi yok, ötesi yok bu cümlenin. bu soru, sadece, tüm netliğiyle. neler oluyor, biliyor muyum acaba? takip edebiliyor muyum neler yaptığımı, neler yazdığımı, neleri yazamadığımı. güzel kelimeleri yaratmak istiyorum, bu kadarını biliyorum. ağzımda sigara, kıpkırmızı bir odanın karanlık bir köşesinde, bu kelimelerimi doğurmak istiyorum ölesiye beyaz defterlere. müzikler de olacak kulağımda, yalnızlık öksüren şarkılar, beni gece gece uyandıran, gündüzün bir köründe uykusuz bir rüyaya daldıran şarkılar. bilmiyorum ben ne yapabilirim tüm bunlarla. ellerimde hepsi, ellerimden kayıp gidiyor aynı o müzik gibi. tutulmaz, idare edilemez, barındırılamaz bir şey bu. her şey, herkes kayıyor gözlerimin buğusunda, ölü bir yağmur yağıyor dışarıda, altında ıslanan herkesi canlı hissettirerek. şarkılar bitiyor ve şarkılar başlıyor bu talihli akşamüstünde. bir sene sonra, tam burada, asla olmayı hayal etmeyeceğim bir bedenin içerisinde, tekrar aynı noktadayım ben. olduğum gibi. varlığımın olması gerektiği gibi.

belki güzeldir her şey. belki çarpık, anlaşılmaz ve ironik bu kader yalnızca güzeldir benim hayatımda. bu kadar basittir belki de şarkılar, bu kadar yalnızdır hepsi. bilmiyorum. tek bildiğim, tüm bu kelimelerde, tüm bu yalanlarda, ölesiye mutlu olduğum. pek fazla olmadığım kadar.