Tear a hole exquisite red, fuck the rest and stab it dead.

Senden nefret ediyorum. Ve senden. Ve senden, ve senden ve hepinizden. Teker teker, her bir zerrenizin her bir parçasından, nefret ediyorum.

Ben...

Ben kendimden nefret etmeye başladım sanırım.

Güçsüzlüklerimden, güvensizliklerimden, hatalarımdan ve yalanlarımdan. Hiçbirşey yapamamaktan, yapmaya karar verememekten, hata yapmayı istemekten yoruldum artık. Bunları derken bile hata yapmak için bir bahane aramaktan, hatalarımı aklamaktan yoruldum. Bir bir hepinizden nefret etmiyorum aslında. Biriniz sanki devamlı bana bir ayna tutuyor içeriden, ondan nefret ediyorum sadece. Birisi sanki devamlı vuruyor zihnime çarpıklıklarımı, beni daha fazla günaha itiyor. Ya da daha kötüsü, kendi günahlarımı içimde ayna tutan vurucu bir insana yüklemeye itiyor beni. Ya da bir döngü oluşturacak cümleler üretmeye teşvik ediyor.


Bilmemek istiyorum ben. Bir şekilde bilmemek. Dünyaya cahil kalmak istiyorum, dünyaya gözlerimi kapamak ve gözlerimin ardındaki dünyayı hiçe sayıp şarkı söylemek istiyorum. Ama gözlerimi kapadığımda dünya dönmeye devam ediyor. Bütün hatalarımla beraber, ayaklarımın altında dönüyor dünya ve her dönüşünde yeni bir hatamı suratıma fırlatıyor.

Ama güçsüz değilim ben, ya da yakınmaktan ve olay yakınmamı haklı çıkaracak işi yapmaya geldiğinde caymaktan sıkıldım ben. Şimdi kalkacağım ve bugün kendime verdiğim sözü tutacağım. Ama yine de hepinizden nefret edeceğim. Hepinizden. Hepiniz ve her birinizden.