Would you like to learn to fly? Would you like to see me try?
Artan bir yerinde duramama hissi. Yazdıklarında hata yapmak, bin kere silmek, ellerinin gereğinden fazla çalışması. Ritmin seni yakaladığını hissetmek, bir şeyleri hep yanlış yapıyormuşsun gibi, hep bir şeylerde hatalıymışsın gibi, heyecanlıymışsın gibi, bateri hızlanıyor ve sen duramıyorsun. Ayak parmakların rahatça oturdukları tahta divanlarında titriyorlar, belki kasten belki değil. Bilmiyorsun ki zaten, yalanmış ki zaten. Düz oturmak zor gelmiş, yan dönmüşsün, biraz zorlanıyorsun, biraz rahatsın. Kulaklarında Queensyrche'ın Red Rain cover'ı, aklında A Clockwork Orange'dan sahneler. Duramıyorsun ki.
***
Ace'in yeni bir avatarı var. Ace'in yeni bir odası var. Ace'in yeni bir kaderi var.
***
"Merhaba" dedi adam, "Makineye hoş geldin". Çocuk etrafına baktı, kafasını eğdi, ayaklarına baktı. Hep aynı şeyi görüyordu. Bembeyaz bir duvar ve taban. Kafasını kaldırdı, gök yoktu. Gerisine baktı, bir boru görüyordu, onu buraya getiren. Elindeki düşünceleri gördü, hayallerini ve dikenlerini. Önündeki adama baktı "Merhaba" dedi adam, "Makineye hoş geldin.". Yere düştü çocuğun kırılgan hayalleri, uzun bir bulut geldi zihnine, oturdu hayallerinin ikamet ettiği yere. Hep oradaydı aslında bulut, çocuk ona bulut demeyi seçene kadar. Hayalleri aslında bulutlardı, bulutlar kadar kırılganlardı ya da bulutlar kadar yoklardı. Birileri bir şeyler söylemişti ona, ona ait bir şey yoktu, bulutlar göğün değildi, bulutlar yerdeki, sabit ve kısıtlanmış denizin bulutlarıydı. Özgür göğün değildi. Ağladı çocuk. Beyaz duvarlara, tabanlara ve yitmiş özgürlüğe ağladı. Tavizlerine ağladı. "Ne hayal etmiştin?" dedi adam "Ah önemi yok. Sana ne hayal etmen gerektiğini biz söyledik." Oturdu çocuk, ağlayarak, beyaz tabana kapaklandı. Devam etti ağlamaya, devam etti ve adam "Makineye hoş geldin" dedi. "Merhaba.".
***
Kısa oldu farkındayım, ama şimdi çıkmam gerekiyor ve açıkçası sadece yazmak ihtiyacında hissettiğim için açtım burayı. Evden şimdi çıkıyorum, bir takım gelecek planı yapacağım yolda, dönüp bunu editleyebilirim.
***
Ace'in yeni bir avatarı var. Ace'in yeni bir odası var. Ace'in yeni bir kaderi var.
***
"Merhaba" dedi adam, "Makineye hoş geldin". Çocuk etrafına baktı, kafasını eğdi, ayaklarına baktı. Hep aynı şeyi görüyordu. Bembeyaz bir duvar ve taban. Kafasını kaldırdı, gök yoktu. Gerisine baktı, bir boru görüyordu, onu buraya getiren. Elindeki düşünceleri gördü, hayallerini ve dikenlerini. Önündeki adama baktı "Merhaba" dedi adam, "Makineye hoş geldin.". Yere düştü çocuğun kırılgan hayalleri, uzun bir bulut geldi zihnine, oturdu hayallerinin ikamet ettiği yere. Hep oradaydı aslında bulut, çocuk ona bulut demeyi seçene kadar. Hayalleri aslında bulutlardı, bulutlar kadar kırılganlardı ya da bulutlar kadar yoklardı. Birileri bir şeyler söylemişti ona, ona ait bir şey yoktu, bulutlar göğün değildi, bulutlar yerdeki, sabit ve kısıtlanmış denizin bulutlarıydı. Özgür göğün değildi. Ağladı çocuk. Beyaz duvarlara, tabanlara ve yitmiş özgürlüğe ağladı. Tavizlerine ağladı. "Ne hayal etmiştin?" dedi adam "Ah önemi yok. Sana ne hayal etmen gerektiğini biz söyledik." Oturdu çocuk, ağlayarak, beyaz tabana kapaklandı. Devam etti ağlamaya, devam etti ve adam "Makineye hoş geldin" dedi. "Merhaba.".
***
Kısa oldu farkındayım, ama şimdi çıkmam gerekiyor ve açıkçası sadece yazmak ihtiyacında hissettiğim için açtım burayı. Evden şimdi çıkıyorum, bir takım gelecek planı yapacağım yolda, dönüp bunu editleyebilirim.
Yorumlar